Jesteś tutaj
O Mrozowie
Mrozów to wieś oddalona o 21 km od centrum Wrocławia. Leży na szlaku kolejowym Wrocław-Berlin. Jest trzecią pod względem wielkości miejscowością znajdującą się w Gminie Miękinia, leżącą w jej centralnej części. Położona jest na terenie powiatu średzkiego.
Mrozów leży w urozmaiconym krajobrazowo terenie, z polami uprawnymi, lasami, zagajnikami i niewielkimi wzgórzami.
Współcześnie Mrozów to wieś wielodrożna, której typową infrastrukturą są domki jednorodzinne otoczone ogródkami. Zabudowa w centrum wsi w przeważającej części pochodzi z lat 20 i 30 XX w. W najstarszej części jest dość chaotyczna, powstała z fragmentów dawnych zabudowań folwarcznych. W latach 80 i 90-tych na północy i północnym wschodzie powstały pierwsze, nowe osiedla willowe. Obecnie właściwie już wokół całego Mrozowa powstają nowe zabudowania. Niska zabudowa z przydomowymi ogródkami stwarza klimat podmiejskiego osiedla.
Główne zabytki Mrozowa znajdują się we wschodniej części centrum wsi. Tu stoi piękny neogotycki pałac z 1860 r. wzmiankowany już wcześniej w wieku XVIII. Obiekt posiada cechy architektury obronnej. Za pałacem znajdują się dwie XIX-wieczne oficyny, a na południe od nich park krajobrazowy ze stawem oraz grodzisko otoczone szeroką fosą. W centralnym punkcie grodziska stoi XIX-wieczna altana ogrodowa. Obok pałacu znajduje się barokowy kościół parafialny Matki Bożej Zwycięskiej, wzmiankowany w 1353 r. Obecny kształt budowli pochodzi z 1686 r. Na skrzyżowaniu ulic Chrobrego i Wyzwolenia znajduje się barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z ok. 1740 r.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mroz%C3%B3w
http://pl.wikipedia.org/wiki/Gmina_Mroz%C3%B3w
Sport, rekreacja, ciekawe miejsca:
- Boisko wielofunkcyjne
- Plac zabaw dla dzieci
- Trasy rowerowe
Pętla lokalna czerwona
Długość pętli wynosi 25,9 km. Trasa przekracza zachodnią granicy gminy w w Lubiatowie, dokąd biegnie z oddalonych o 0,7 km Kobylnik (Gm. Środa Śląska). Kończy się natomiast na brzegu Odry przy przeprawie promowej łączącej Gminę Miękinia z Brzegiem Dolnym.
Ścieżka dydaktyczna
Utworzona, aby pokazać bogactwo siedlisk leśnych i różne aspekty leśnego gospodarowania. Długość ścieżki wynosi 3 km, (skrócony wariant ścieżki 0,8 km udostępniono dla osób niepełnosprawnych), wzdłuż trasy ustawione są tablice edukacyjne. Opodal znajduje się jeziorko. Akwen ten widnieje tylko na nielicznych mapach, stąd o jego istnieniu wiedzą głównie miejscowi, którzy korzystają z akwenu kąpiąc się w nim i łowiąc ryby (wędkowanie jest formalnie zabronione). Woda, choć czasami mętna, nadaje się do kąpieli (zbiornik zasilany jest pobliskimi strumykami spływającymi z okolicznych pól). W gorące dni robi się tu czasami dość tłoczno, zwłaszcza na „plaży”.
- Żółty pieszy szlak turystyczny „Wokół Wrocławia im.dr Bronisława Turonia”
- Mrozowska Górka
Miłośników przyrody zaciekawi również fakt występowania na terenie gminy, jednego z nielicznych na Dolnym Śląsku, stanowiska sasanki łąkowej. Stanowisko to stwierdzono w pobliżu dzikiego wyrobiska piasku, w odległości ok. 1,5 km na zachód od centrum wsi Mrozów, u podnóża tzw. „Górki Mrozowskiej”. Obszar występowania sasanki zajmuje powierzchnię 0,16 ha. Utworzony użytek ekologiczny ma chronić sasankę łąkową, będącą rzadkim gatunkiem roślinnym.
Pierwsza wzmianka o występowaniu tego rzadkiego, zagrożonego gatunku pochodzi z 1903 roku. W roku 1980 w projekcie rezerwatów przyrody województwa wrocławskiego i legnickiego postulowano o objęcie ochroną tego stanowiska. Wzgórze i teren wokół niego w latach 70 był bezleśny. Znajdowały się tu pastwiska i łąki. Następnie obszar ten zalesiono sosną, a od zachodu świerkiem. Nie zalesiono jedynie wierzchołka i północno-wschodniego zbocza. Ustawiono tu także wieżę triangulacyjną (określającą współrzędne topograficzne terenu). Wyrastający tu drzewostan zasłonił rządnej światła sasance dostęp do promieni słonecznych, co w rezultacie spowodowało niemal całkowite jej wyginięcie. Przez kilkanaście sezonów wegetacyjnych nie stwierdzano pojawiania się tej byliny z rodziny jaskrowatych. W międzyczasie miejscowa ludność zaczęła dziko eksploatować piasek do celów budowlanych, w wyniku czego przestał istnień szczyt Mrozowskiej Górki. Powstało tu zagłębienie. Szczyt wznoszący się 130 m n.p.m. obniżył się do 122,6 m przy wierzchowinie skarpy. Dzikie wyrobisko piasku dość szybko zamieniono w dzikie wysypisko śmieci. W roku 1992 podczas przeprowadzanych badań terenowych związanych z inwentaryzacją chronionych gatunków roślin i zwierząt w gminie Miękinia stwierdzono, że wśród stosów śmieci rosną sasanki łąkowe. Miejscowa ludność nie zdawała sobie sprawy, że jest to tak unikatowa roślina w skali kraju. Nieliczne stanowiska sasanki łąkowej w Polsce stwierdzono, poza Mrozowem, tylko w 3 miejscach, w okolicy Ogorzelca i Turowa w Górach Dalkowskich w regionie legnickim i koło Złota w rejonie pilskim. W miejscowości Brodno (gm. Środa Śląska), na północ od starorzecza, na piaszczystym wzgórzu również występowały sasanki łąkowe odmiany czarnej, które niestety wyginęły. Rośliny prawdopodobnie zostały wyrwane.
Sasanki łąkowej nie należy mylić z sasanką zwyczajną, która dość często występuje w przydomowych ogródkach. Ze względu na mrozowskie sasanki łąkowe Nadleśnictwo Miękinia usunęło śmieci z rozległego dna wyrobiska oraz zrekultywowało występującą tu murawę. Postuluje się o utworzenie najnowszej formy ochrony prawnej, a mianowicie użytku ekologicznego. Pojęcie to zostało po raz pierwszy użyte w ustawie o ochronie przyrody z 1991 roku, a określa zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, mających znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów genowych przyrody. Roślina ta w pełni zasługuje na objecie jej tą formą ochrony prawnej.
Granice obszaru chronionego mają przebiegać od strony południowej, zachodniej i północnej wierzchowiną wyrobiska, a od strony wschodniej prostopadle od skarpy południowej do północnej wzdłuż linii północ-południe poprzez przydrożne stanowisko sosny.
Interesującym zjawiskiem jest fakt, że wiele osobników skupionych jest w pobliżu miejsca, gdzie znajdują się ślady po ognisku oraz na stoku przy ścieżce. Może to świadczyć o tym, że sasanka preferuje miejsca wydeptywane i zasobne w składniki mineralne, szczególnie w potas. Nie jest rośliną wymagającą, rośnie na piaszczystych i osłonecznionych glebach, często na tzw. siedliskach we wstępnej fazie zarastania, gdy podłoże piaszczyste jest w trakcie formowania się warstwy próchniczej i gleby właściwej oraz nie ma zbyt zwartego zadarnienia spowodowanego obecnością zbyt wysokich traw i bylin.
Pełnia kwitnienia sasanki łąkowej przypada na początek maja. Na obszarze projektowanego użytku ekologicznego występuje około 77 gatunków roślin nawiązujących swym składem do murawy szczotlichowej. Występuje tu m.in. trawa szczotlicha sina i kostrzewa owcza, chroszcz nagołodygowy, macierzanka piaskowa, sporek wiosenny, wiosnówka pospolita, jasnowiec barwierski, jasieniec piaskowy, połonicznik nagi, rozchodnik ostry i sześciorzędowy oraz rzadki na tym terenie, w liczbie kilkudziesięciu egzemplarzy, gatunek murawowy – lepica wąskolistna. W mozaice z gatunkami murawowymi w niższych partiach zboczy i na dnie wyrobiska występują gatunki typowe dla nieużytków, m.in. wrotycz pospolity, nostrzyk biały i mak polny. W piętrze krzewów występuje bez ogrodowy, bez czarny i dzika róża. W drzewostanie dominuje sosna zwyczajna.
Na podstawie dwuletnich obserwacji znacznie stwierdzono znaczne powiększenie się ilości kęp w populacji sasanki. Najkorzystniejszym „zabiegiem” dla utrzymania stanowiska sasanki byłoby zgryzanie murawy przez owce, które „opieliłyby” trujące sasanki z niepożądanych traw. Ponieważ nie jest to pastwisko lecz teren śródleśny, czynnością pielęgnacyjną powinno być przynajmniej jednorazowe wykaszanie najbujniejszych traw na obrzeżu oraz należy nie dopuścić do zarastania stoku przez krzewy.
W trosce o zachowanie unikatowych zasobów genowych sasanki łąkowej Lasy Państwowe oznakowały teren i dostosowały do formy działalności obowiązującej na obszarze tzw. użytku ekologicznego. Na obszarze użytku ekologicznego obowiązują następujące ograniczenia :
- zakaz wykopywania okazów sasanki łąkowej,
- zakaz pozyskiwania piasku,
- zakaz wjazdu i wysypywania śmieci,
- zakaz rozpalania ognisk.
Winni naruszenia powyższych przepisów podlegają ustawowej karze grzywny.
Niepokojący jest fakt wyrywania roślin przez miejscową ludność, co może doprowadzić do całkowitego wyginięcia tej rośliny z naturalnego środowiska.
Zatem kierujemy prośbę o przestrzeganie tych ograniczeń, szczególnie w zakresie nie pozyskiwania sadzonek z tego miejsca. Sadzonki można nabyć za kilka złotych w punkcie handlowym przy wrocławskim ogrodzie botanicznym.